Self-contained underwater breathing apparatus (SCUBA)

Μια αυτόνομη υποβρύχια αναπνευστική συσκευή (SCUBA) είναι ένας τύπος φορητού εξοπλισμού υποβρύχιας αναπνοής που χρησιμοποιείται από επαγγελματίες, ερασιτέχνες και στρατιωτικούς δύτες. Παρέχει αναπνεύσιμο αέρα υπό πίεση περιβάλλοντος μέσω ενός ρυθμιστή και ενός σωλήνα στο στόμιο του δύτη από ένα ή δύο μπουκάλια που περιέχουν πεπιεσμένο αέρα.

Ένα σετ SCUBA αποτελείται από τα ακόλουθα μέρη:

• Μία ή ένα ζευγάρι δεξαμενές αέρα υψηλής πίεσης (300 bars) από σύνθετο χάλυβα, αλουμίνιο ή ανθρακονήματα
• Ένας ρυθμιστής πίεσης
• Επιστόμιο και σωλήνες σύνδεσης
• Ένα πλαίσιο μεταφοράς, πακέτο ή λουρί

Υπάρχουν τρεις διαφορετικοί τύποι SCUBA:

• Το ανοιχτό κύκλωμα SCUBA παρέχει αποσυμπιεσμένο αναπνεύσιμο αέρα από τις δεξαμενές μέσω ρυθμιστών και ενός επιστόμιου. Ο εκπνεόμενος αέρας από το στόμα του δύτη απελευθερώνεται απευθείας στο νερό.
• Το SCUBA κλειστού κυκλώματος, γνωστό και ως "rebreather", αφαιρεί το διοξείδιο του άνθρακα από τον εκπνεόμενο αέρα του δύτη και το αντικαθιστά με οξυγόνο. Αυτό το μείγμα περνά στη συνέχεια στον σάκο εισπνοής και είναι έτοιμο να αναπνεύσει ξανά από τον δύτη. Αυτό επιτρέπει στον δύτη να μείνει κάτω από το νερό για πολύ μεγαλύτερες περιόδους (λίγες ώρες) από το ανοιχτό κύκλωμα SCUBA.
• Το SCUBA μικτού αερίου ημικλειστού κυκλώματος χρησιμοποιεί την ίδια τεχνική που αφαιρεί το διοξείδιο του άνθρακα με τα κλειστά κυκλώματα, αλλά το αναπνευστικό μέσο συνεχίζει να ρέει μέχρι να καταστεί εντελώς άχρηστο. Στη συνέχεια απελευθερώνεται πλήρως στο νερό και αντικαθίσταται από νέο, καθαρό αέρα.

Καθώς η δημοτικότητα της αυτόνομης κατάδυσης αυξάνεται διεθνώς, οι γιατροί που αλληλεπιδρούν με δύτες στο κλινικό περιβάλλον πρέπει να είναι εξοικειωμένοι με το καρδιαγγειακό στρες και τους κινδύνους που ενυπάρχουν σε αυτή τη δραστηριότητα. Το SCUBA παρουσιάζει μια τρομερή καρδιαγγειακή πρόκληση συνδυάζοντας μοναδικές περιβαλλοντικές συνθήκες με τις φυσιολογικές απαιτήσεις της υποβρύχιας άσκησης. 

Οι αιμοδυναμικές πιέσεις που συναντώνται στο βάθος περιλαμβάνουν την αυξημένη υδροστατική πίεση που οδηγεί σε κεντρικές μετατοπίσεις στον όγκο του πλάσματος σε συνδυασμό με ερεθίσματα κρύου νερού που οδηγούν σε ταυτόχρονες παρασυμπαθητικές και συμπαθητικές αυτόνομες αποκρίσεις. 

Μεταξύ των ηλικιωμένων δυτών και εκείνων με υποκείμενους παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου, αυτές οι φυσιολογικές αλλαγές αυξάνουν τους οξείς καρδιακούς κινδύνους κατά την κατάδυση. Πρόσθετοι κίνδυνοι κατάδυσης, ως συνέπεια των νόμων για τα φυσικά αέρια, περιλαμβάνουν τα έμβολα αρτηριακού αερίου και τη νόσο της  αποσυμπίεσης. Αυτές οι παθολογίες είναι ιδιαίτερα επικίνδυνες με αλλοιωμένο αισθητήριο του δύτη σε εχθρικές συνθήκες κατάδυσης. 

Όταν υπάρχει ανοιχτό ωοειδές τρήμα στην καρδιά, η διαχείρισή του  είναι αβέβαιη. Όμως, το κλείσιμο του ωοειδούς τρήματος  μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο παράδοξης εμβολής αερίου σε δύτες με προηγούμενο ιστορικό νόσου της αποσυμπίεσης. 

Τέλος, όπως και άλλοι αθλητές επιπέδου Masters, οι δύτες με υποκείμενο παραδοσιακό καρδιαγγειακό κίνδυνο θα πρέπει να υποβληθούν σε πλήρη διαστρωμάτωση καρδιακού κινδύνου για να καθορίστεί η καταλληλότητά τους  για κατάδυση. Η παρουσία υποθεραπευμένης στεφανιαίας νόσου, κρυφής μυοκαρδιοπάθειας, καναλοπάθειας και αρρυθμιών πρέπει όλα να διερευνηθούν και να αντιμετωπιστούν κατάλληλα προκειμένου να διασφαλιστεί η ασφάλεια των δυτών.